Γλουτένη ή προλαμίνες;

Μια μεγάλη παρεξήγηση που οφείλεται στην επιλογή λάθος λέξεων

Σε αυτό το έγγραφο:
JOINT FAO/WHO FOOD STANDARDS PROGRAMME
CODEX ALIMENTARIUS COMMISSION
Twenty-seventh Session

Geneva, Switzerland, 28 June– 4 July 2004

φαίνεται όλη η συζήτηση που προηγήθηκε του Codex alimentarius  για να διατυπωθεί εκεί, ότι διατυπώθηκε πολύ περιληπτικά

2.2.2 Prolamins
Prolamins are defined as the fraction from gluten that can be extracted by 40 - 70% of ethanol.The prolamin from wheat is gliadin, from rye is secalin, from barley hordein and from oats1avenin.It is however an established custom to speak of gluten sensitivity. The prolamin content of gluten is generally taken as 50%.
Η προλαμίνη του σιταριού είναι η γλιαδίνη, της σίκαλης η σικαλίνη, του κριθαριού η χορδεΐνη και τη βρώμης η αβενίνη
Εντούτοις καθιερώθηκε να μιλάμε για ευαισθησία στη γλουτένη (όχι στις προλαμίνες που είναι το ορθότερο επιστημονικά, ίσως γιατί η γλουτενη ήταν που ανακαλύφθηκε πρώτη και εδωσε το όνομα)

Στη συζήτηση δεν εμπλέκονται καθόλου η ζεΐνη του καμποκιού και η ορυζίνη του ρυζιού που είναι και αυτές προλαμίνες. Επίσης, δεν εμπλέκονται οι προλαμίνες άλλων σπόρων που υπάρχουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο ποσοστό.

Αξίζει κανείς να κατεβάσει το παραπάνω έγγραφο και να το διαβάσει προσεκτικά για να δει τις προσπάθειες που γίνονται από κάποιες χώρες να μπούνε περισσότερα δημητριακά στη διατροφή των ατόμων που έχουν ευαισθησία στη γλουτένη. Το επιχείρημα είναι ότι ασθενείς με ερπητοειδή δερματίτιδα (μια επώδυνη αυτοάνοση κατάσταση που συνυπάρχει με τα άλλα συμπτώματα ευαισθησίας στη γλουτένη) πάνε καλά. Πόσο καλά μπορεί να πάει ένας ασθενής που εξακολουθεί να έχει ερπητοειδή δερματίτιδα; Τι εννοούν όταν λένε ότι πάνε καλά; Σταθεροποιούν την αυτοάνοση αντίδραση; ΟΧΙ, αν συνέβαινε να το ανέφεραν. Για βελτίωση δεν αναφέρεται τίποτα. Πόσο ανακουφιστικό είναι να πορεύεται κάποιος με αυτοάνοση αντίδραση που απλώς δεν χειροτερεύει πολύ;

Αξίζει ακόμη περισσότερο να διαβάσει ξανά και ξανά και να ψάξει κανείς ποιοι είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι δεν είναι οι προλαμίνες το πρόβλημα αλλά μόνο κάποιες από αυτές και αθωώνεται τόσο ευκολα η βρώμη που έχει μια προλαμίνη, την αβενίνη σε μεγάλη ποσότητα;

Η σύνδεση φαίνεται πολύ εύκολα στο gluten story που το έχουμε ήδη παρακολουθήσει εδώ
https://www.facebook.com/groups/213855202020976/permalink/799852823421208/

folate level normal range

Testing the folate level, which is also known as folic acid and vitamin B9, is primarily used in the diagnosis of megaloblastic anemia.
The reference range of the plasma folate level varies by age, as follows^[1]:

• Adults: 2-20 ng/mL, or 4.5-45.3 nmol/L
• Children: 5-21 ng/mL, or 11.3-47.6 nmol/L
• Infants: 14-51 ng/mL, or 31.7-115.5 nmol/L

The reference range of the red blood cell (RBC) folate level also varies by age, as follows^[1] :

• Adults: 140-628 ng/mL, or 317-1422 nmol/L
• Children: Over 160 ng/mL, or over 362 nmol/L

http://emedicine.medscape.com/article/2085523-overview

GAPS or Autoimmune Paleo for Healing Autoimmune Disease?

I’ve been receiving numerous emails and queries within my community recently about the GAPS Protocol versus Autoimmune Paleo (AIP) for reversing autoimmune disease.
It is exciting that more and more people are choosing to take responsibility for their health by seeking a dietary approach to heal and seal the gut in order to put autoimmune issues of all kinds into remission!
It is also very encouraging to have multiple healing diets like GAPS and AIP available for people to choose from in order to architect an approach to wellness that best suits each person’s budget and lifestyle.
In order to clear up some of the confusion between these two healing diets for reversing autoimmune disease, GAPS and Autoimmune Paleo, I’ve asked Melanie Christner, NTP to outline the two diets at their most basic level and discuss the primary differences between the two.
It is important to remember that GAPS and AIP are both healing diets, meaning they are *temporary* and not designed as a lifelong endeavor. In other words, the ultimate goal of GAPS and AIP is to heal, put autoimmune disease in remission, and resume normal eating within the context of the Traditional Diet that makes the most sense for each individual.
With that, let’s launch into a more detailed discussion of the GAPS Protocol and Autoimmune Paleo. Take it away, Melanie!

What is the GAPS Diet?

GAPS stands for the Gut And Psychology Syndrome. It makes a connection between the health of the digestive tract (permeability, balance of microbes, inflammation, etc.) and the health of the nervous system and the rest of the body. GAPS was developed by Dr. Natasha Campbell-McBride, a medical doctor and neurologist, with a masters in nutrition.  She outlines the diet in detail in her book Gut and Psychology Syndrome.
GAPS is a three part protocol which includes:

1. Therapeutic diet
2. Supplementation
3. Detoxification therapies

The dietary component of GAPS is based on the Specific Carbohydrate Diet diet (SCD), a proven diet that was developed to help autistic children. The GAPS diet focuses on healing and sealing the gut lining by removing all food stressors for an extended time, and treating with foods like therapeutic bone broths, as well as helping the gut flora rebalance with fermented foods and probiotics. Supplementation is not heavy, but important. Detoxification therapies include juicing, and detox baths. Practices like saunas and enemas are encouraged.
Typically one who is serious about the GAPS Protocol goes through the 6 stage Introduction Diet first (usually 3 – 4 weeks) and then moves on to the Full GAPS Diet for 18 months to 2 years. This allows the body to gradually and safely rebalance and replenish nutrient stores while at the same time detoxifying and repairing damage.

Foods that are excluded while on GAPS include:


Processed Food (canned & packaged foods)
Emulsifiers and Thickeners (guar gum, carrageenan, etc.)
Refined Oils
Refined Sugars
Grains (soaked & fermented grains are allowed when transitioning OFF GAPS)
Some legumes (lentils & great northern beans are allowed after Intro)

What is the Autoimmune Paleo Diet (AIP)?

AIP stands for the Autoimmune Paleo Diet. In its basic form it is an elimination diet that has a permanent component based on Paleo or Primal eating. The goal of the AIP is to eliminate foods that cause inflammation, and dampen the autoimmune response of the body attacking its own tissues.
AIP was originally developed by Loren Cordain PhD. Sarah Ballantyne PhD was attracted to AIP through her research and has now become a leading expert in Paleo Autoimmune issues.  The diet is discussed in her book, The Paleo Approach: Reverse Autoimmune Disease and Heal Your Body.

Foods that are out permanently during and after Autoimmune Paleo include:

• Processed Food
• Emulsifiers and Thickeners (guar gum, carrageenan, etc.)
• Refined Oils
• Refined Sugars
• Grains (including corn)
• Dried Legumes (including soy and peanuts)
• Stevia (and other non-nutritive sweeteners)

There is a strict 30 Day elimination period on Autoimmune Paleo that eliminates and then reintroduces (as the body allows without symptoms returning) the following:

• Eggs
• Dairy
• Nuts (including nut-based oils)
• Seeds (including coffee and cocoa and seed-based oils)
• Nightshades (both vegetables and spices)
• Fresh Legumes (green beans and green peas)
• Alcohol
• Fruit-based and Seed-based Spices

How are GAPS and Autoimmune Paleo Similar?
Both diets start with an elimination component and require that you listen to your body for cues as you slowly reintroduce foods that are allowed on the “full” list.
Both can be mishandled, meaning it is possible to not eat enough of the healing foods (fermented foods, bone broths, organ meats, seafood and lots of vegetables) and focus too much on “approved” baked goods, fruit, etc.
Both eliminate processed foods permanently – processed foods having contributed to our current health crisis in the first place. They also both eliminate grains, most legumes, refined oils, & refined sweeteners.
Both place an emphasis on working with diet first, before looking deeper into issues that may need targeted supplementation.
Both eliminate nuts and seeds in the introductory stages, but GAPS introduces egg yolks early on (if tolerated) and nut/seed butter in later Intro stages
Both have practitioners who have trained to be specialized in their respective implementation. (And both have related blogs with great recipes & information!)
How are GAPS and Autoimmune Paleo Different?
GAPS has six stages to its Introductory diet. Stage 1 starts with a diet that is suitable for the most compromised digestive systems and those suffering from diarrhea.

AIP elimination portion of the diet is a group of the same foods that are eaten for 30 days.
——————————————————————————————————————
GAPS was developed by Dr. Natasha Campbell-McBride, a medical doctor and neurologist, with a masters in nutrition.
AIP was originally developed by scientist, Loren Cordain PhD. Sarah Ballantyne PhD was attracted to AIP through her research and has now become a leading advocate of Autoimmune Paleo.

——————————————————————————————————————
GAPS eliminates certain methods of food preparation on the Intro diet. In order for gut healing to take place, raw fibrous foods (which can exacerbate a compromised digestive tract) are out, but raw fermented vegetable juice is introduced in tiny amounts from the beginning.

AIP doesn’t make a distinction for cooking methods such as the GAPS recommendation to eliminate the use of a microwave oven.
——————————————————————————————————————
GAPS allows ghee and then 24 hour fermented dairy fairly early in the Introduction diet (as long as it is tolerated).

AIP eliminates all dairy for 30 full days.
——————————————————————————————————————
GAPS allows for nightshades in the later Introduction stages, as well as nut and seed butters.

AIP eliminates all nuts, seeds & nightshades for the duration of 30 Days.
—-————————————————————————————————————
GAPS is meant to be a protocol followed for 18 – 24 months, followed by a careful reintroduction of new potatoes, and then soaked rice and fermented grains (like sourdough) are slowly incorporated. This is of course bio-individual and best attempted under the care of a GAPS Certfied Practitioner who can ensure steady progress with no backsliding into autoimmune symptoms.

AIP is a protocol meant for 1 – 12 (+/-) months, depending on how slowly reintroductions of regular Paleo foods are made. Grains are never reintroduced, which can prove both a budgetary and psychological hardship for many people.  Reintroduction of eliminated foods is also very bio-individual.
——————————————————————————————————————
Top 5 Distinctions of GAPS

1. Emphasis on healing foods like bone broth & ferments
2. Key supplements introduced after first 3 stages
3. Introduction diet begins with foods suitable for chronic diarrhea
4. Nutrient stores are allowed time to replenish over 18 – 24 months
5. Emphasis on natural forms of detoxification, such as juicing, enemas, sweating, detox baths

Top 5 Distinctions of Autoimmune Paleo (AIP)

1. Eliminates problem foods, like nightshades & nuts, for 30 Days
2. Emphasis on autoimmune remission
3. Nightshade, seed-based & fruit-based spices are eliminated
4. Eggs are eliminated for a full 30 Days…no baked goods
5. All dried legumes are eliminated

So, Which is Better?  GAPS or AIP?

The good news: Both AIP & GAPS are full of nourishing, real foods.  This fact alone means that much improvement can be gained from either approach.

On the other hand, GAPS was developed by a medical doctor with a masters in Nutrition who has years of hands-on clinical experience dealing with autoimmune compromised patients which adds much credibility to this approach.  I will admit to a personal and professional preference for the GAPS Diet as this is the protocol that brought a lot of healing to my own family.
Moreover, the GAPS Protocol offers additional aspects that I believe to be vitally important to recovery from autoimmune disease.  GAPS also offers an effective process for reintroducing grains into the diet once the gut is healed, something many people feel is important not only to overall food enjoyment and satisfaction, but also to maintenance of a realistic and affordable food budget over the long term.


- See more at: http://www.thehealthyhomeeconomist.com/gaps-or-autoimmune-paleo-to-heal-autoimmune-disease/?

GAPS

Περίληψη

Η GAPS και η SCD είναι προσωρινές δίαιτες εξειδικευμένων υδατανθράκων. Οι σύνθετοι υδατάνθρακες απαιτούν πλήρως λειτουργικές λάχνες για να πεφθούν διότι χρειάζονται διάσπαση από ένζυμα τα οποία εκκρίνονται μόνο στην άκρη των λαχνών. Αν  υπάρχει ανεπάρκεια ενζύμων (λόγω ελλειπούς παραγωγής) ή αν οι λάχνες δεν είναι πλήρως λειτουργικές (γιατί έχουν ταλαιπωρηθεί από φάρμακα ή από κάποιες διατροφικές συνήθειες ακατάλληλες για την ηλικία ή την υγεία κάποιου), τότε η πέψη των σύνθετων υδατανθράκων δεν μπορεί να είναι πλήρης. Οι δίαιτες αυτές αρχικά αφαιρούν τους σύνθετους υδατάνθρακες και στοχεύουν στην επούλωση του πεπτικού αλλά και στην αποκατάσταση βλαβών που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της δυσλειτουργίας του πεπτικού. Δηλαδή εκτός από την αφαίρεση των σύνθετων υδατανθράκων, η διατροφή είναι πλούσια σε βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, προβιοτικά, πρωτεΐνες, λιπαρά και απλούς υδατάνθρακες.  

Η εισαγωγή τροφών γίνεται σταδιακά και τελευταίοι προστίθενται οι σύνθετοι υδατάνθρακες (όσπρια, φρέσκιες πατάτες αρχικά, αργότερα ρύζι κλπ). 

Η δίαιτα GAPS είναι βασισμένη πάνω στα θεμέλια της δίαιτας SCD (Specific Carbohydrate Diet - Διατροφή εξειδικευμένων υδατανθράκων), ένα θρεπτικό διατροφικό σχήμα που δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα από το γιατρό Sidney V. Haas. Αρχικά δημοσιεύθηκε ως banana diet και όταν αργότερα διευκρινίσθηκε το ποια σάκχαρα ήταν ανεκτά, ως SCD.

Το έργο του Haas συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο του The management of coeliac disease.

H βιοχημικός Elaine Gottschall έκανε ένα μεταπτυχιακό στη πέψη των υδατανθράκων και επέκτεινε τους καταλόγους τροφών του Haas, συμπλήρωσε τη δίαιτα με νεώτερα βιβλιογραφικά δεδεομένα και αναβίωσε το ενδιαφέρον για τη δίαιτα.

Αξιοσημείωτο είναι ότι ενώ η δίαιτα αναφέρεται σχεδόν σε όλες τις βιβλιογραφικές ανασκοπήσεις μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 με πολύ καλά αποτελέσματα, αρχίζει να εκλείπει στις αρχές της δεκαετίας του 1980 για να... εξαφανιστεί. Οι νεώτερες βιβλιογραφικές ανασκοπήσεις, σταματούν στα μέσα τις δεκαετίας του 1990. Σαν να προσπαθούν να εξαφανίσουν ένα κομμάτι της ιατρικής έρευνας και ιστορίας. 

Το βιβλίο Breaking the vicious cycle χρησιμοποιήθηκε από κάποιους γονείς αυτιστικών παιδιών στην προσπάθειά τους να προσφέρουν ανακούφιση από τα πεπτικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν. Σε κάποια περιστατικά διαπιστώθηκε ύφεση των νευρολογικών συμπτωμάτων. 

Η ιατρός Campbell-McBride πάει αυτή την διατροφική προσέγγιση πέρα από τη βασική υγεία του πεπτικού συστήματος και ισχυρίζεται ότι υπάρχει απόλυτη σύνδεση μεταξύ νευρολογικών διαταραχών και κατάσταση του πεπτικού συστήματος. Το πεπτικό σύστημα είναι το όργανο που περιλαμβάνει τον οισοφάγο, το στομάχι και τα έντερα, και φιλοξενεί πάνω από τέσσερα κιλά χλωρίδας (εντερικά βακτήρια). Είναι ένας κόσμος αλληλοεξόντωσης όπου τα καλά βακτήρια μάχονται κατά των ευκαιριακών μικροβίων και όπου ορισμένα είδη βακτηρίων πρέπει να κυριαρχίσουν προκειμένου να μας κρατούν υγιείς. Σύμφωνα με την Campbell-McBride, η κακή χλωρίδα πλήττει σοβαρά πολλά θρεπτικά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων μερικών πολύ σημαντικών θρεπτικών συστατικών για την φυσιολογική ανάπτυξη και λειτουργία του εγκεφάλου. Όσοι πάσχουν από νευρολογικές διαταραχές δείχνουν ξεκάθαρα σημάδια δυσλειτουργίας του πεπτικού συστήματος που βασίζεται κυρίως στην διαταραχή της ισορροπίας των εντερικών βακτηρίων. Η συγκεκριμένη διατροφή βασίζεται στην κατανάλωση τροφών οι οποίες ευνοούν τη καλή χλωρίδα και την αποφυγή εκείνων που τρέφουν τα κακά βακτήρια (αποφεύγοντας τα σάκχαρα και τα άμυλα). Σημαντικά συστατικά στη λίστα με τις επιτρεπόμενες τροφές είναι τα αυγά, φρέσκα κρέατα, ψάρια, φρέσκα λαχανικά και φρούτα, ξηρούς καρπούς και σπόρους, σπιτικά γιαούρτια και τουρσιά, βούτυρο (δείτε στα έγγραφα της ομάδας τις λίστες Foods to avoid και Foods to eat).

Νέες έρευνες δείχνουν ότι όπως ακριβώς οι ψυχικές ασθένειες (όπως το άγχος) μπορούν να αναστατώσουν το στομάχι, έτσι συμβαίνει και το αντίθετο: τα προβλήματα στο έντερο μπορεί να προκαλέσουν πράγματι προβλήματα στον εγκέφαλο. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2011 στη Δημόσια Βιβλιοθήκη του περιοδικού Science, (PLoS One Stanford University Medical Center) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, ακόμα και παροδικός γαστρικός ερεθισμός στη νεογνική περίοδο μπορεί να προκαλέσει μια μακροχρόνια αύξηση στην καταθλιπτικές και αγχώδη συμπεριφορές.

Από τι κινδυνεύει το πεπτικό μου σύστημα κ η εντερική χλωρίδα?

Πολλοί είναι η εχθροί της εντερικής χλωρίδας στις ημέρες μας.

1. Σάκχαρα/σιτηρά, άδειοι υδατάνθρακες (άσπρα σιτηρά/δημητριακά, ρύζια, μακαρόνια, άσπρη ζάχαρη)

2. Αντιβιοτικά (σκοτώνουν κ καλά κ κακά βακτήρια)

3. Λάθος αναλογία ωμέγα 3-6 στη δίαιτά μας (hydrogenated oils, φυτικά έλαια, μαργαρίνες, trans fats)

4. Τοξίνες (ορμόνες, εντομοκτόνα, παρασιτοκτόνα, τεχνιτές ουσίες, χρωστικές, βελτιωτικά γεύσης, συντηρητικά, καθαριστικά, χημικά χρώματα κ υλικά)

H GAPS έχει τρεις στόχους:

1. Ιαση του εντέρου

2. Αποίκηση του εντέρου με καλά βακτήρια

3. Απομάκρυνση τοξινών

Η δίαιτα αυτή είναι μια nutrient dense διατροφή και αποτελείται από δυο φάσεις: την εισαγωγική και τη πλήρη. Η εισαγωγική φάση είναι η διατροφική προσέγγιση φυσικής επούλωσης εντέρου κ η πλήρη φάση είναι η επίτευξη σωστού ισοζυγίου καλών-κακών βακτηρίων κ συντήρηση του. Η διάρκεια παραμονής σε κάθε φάση και κάθε επιμέρους στάδιο στην εισαγωγική φάση εξαρτάται από τη σοβαρότητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κάθε άνθρωπος και τη πρόοδό του (υποχώρηση συμπτωμάτων).

Υπάρχει και μια διαδικασία εισαγωγής στερεών τροφών στα μωρά που βασίζεται στη gaps, ώστε αυτή η μεταβατική φάση να έιναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη και αποτελεσματική, που περιγράφεται στο έγγραφο 'Εισαγωγή στερεών αλλά gaps'.

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΦΑΣΗ:

Είναι η θεραπευτική φάση της δίαιτας και αποτελείται από στάδια που ορίζονται από τις καινούργιες τροφές που θα εισαχθούν και το τι επιτυγχάνεται στο έντερο σε κάθε στάδιο. Η παραμονή σε κάθε στάδιο καθορίζεται από το είδος και τη πορεία της κάθε αντιδράσης/συμπτώματος που θα προκληθεί (η επιμείνει) - δεν προχωράμε αν δεν είμαστε καλά. Άρα το πόσο θα μείνει κανείς σε ένα στάδιο μπορεί να ποικίλει από μέρα έως εβδομάδες. Δείκτες είναι οι κενώσεις και άλλα πιθανά δερματικά εκζέματα, εξανθήματα, γαστρεντερικές ενοχλήσεις ή γενική διάθεση. Σε αυτό το στάδιο συμβαίνουν συχνά die off reactions κυρίως με τη κατανάλωση των τροφών πλούσιων σε προβιοτικά (απελευθερώνονται τοξίνες από το θάνατο των κακών βακτηρίων) - αποτελεσματική αποτοξίνωση γίνεται με τη κατανάλωση των φρεσκοστημένων χυμών και τα μπάνια με άλατα Epsom. Ας δούμε ένα ένα τα στάδια.

Στάδιο 1.

Στάδιο 2.

Στάδιο 3.

Στάδιο 4.

Στάδιο 5.

Στάδιο 6.

Μετά τα 6 στάδια της εισαγωγικής φάσης (τα έχουμε γράψει άπειρες φορές σε αναρτήσεις αλλά θα τα ξαναβάλω κ δω) και όταν οι γαστρεντερικές ενοχλήσεις έχουν σταματήσει (κανονικές κενώσεις) τότε μπορείτε να προχωρήσετε στην full φάση.

FULL GAPS DIET

Παρακάτω περιγράφονται οι γενικές οδηγίες που δίνονται από τη ιατρό για άτομα που ακολουθούν τη δίαιτα αυτή για σοβαρά προβλήματα υγείας όπως αυτισμό κλπ. Ξαναλέω πως ιατροί του εαυτού μας είμαστε εμείς κ δεν ακολουθούμε κάτι τυφλά αλλά το προσαρμόζουμε στα μέτρα μας αρκει να ακολουθούμε τους γενικούς κανόνες (που προϋποθέτει να έχουμε κατανοήσει τι κ γιατί το κάνουμε).

Γενικές οδηγίες:

Η πλήρης φάση αφορά τη 'συντήρηση' κ τον 'εμπλουτισμό' του πεπτικού συστήματος αποφεύγοντας το άμυλο κ τα σάκχαρα για 2 τουλάχιστον χρόνια. Το αλεύρι στο μαγείρεμα μπορεί να είναι αμυγδάλου (ή όποιου άλλου καρπού), ηλιόσπορου κ κολοκυθόσπορου. Σε περίπου 1 χρόνο από την έναρξη της δίαιτας μπορείτε να εισάγετε νέες πατάτες (όχι παλιές με πράσινη φλούδα), φαγόπυρο, κεχρί κ κινόα (όλα fermented). Πρέπει να αρχίσετε από μικρές ποσότητες κ να αυξάνετε σταδιακά προσέχοντας παράλληλα για αντιδράσεις. Σιτάρι, ζάχαρι, επεξεργασμένα τρόφιμα πρέπει να είναι εκτός του διαιτολογίου για πολύ ακόμα. Αυξάνετε τη ποσότητα των ζυμωμένων προϊόντων (ζυμώνονται ή γίνονται τουρσί τα λαχανικά, προϊόντα γάλακτος, φρούτα, ψάρι). Θα σας βοηθήσουν να γίνει καλύτερη πέψη των τροφών χωρίς την βοήθεια τεχνητών πεπτικών ενζύμων. Κάθε νέο ζυμωμένο προϊόν να εισαχθεί αργά ξεκινώντας από 1-2 κουτ. γλυκού την ημέρα.

Οι καλύτερες τροφές παραμένουν τα κρέατα, αυγά κ ψάρι (όσο πιο φρέσκα, οργανικά από ζώα που τρώνε χορτάρι κλπ) φρέσκα φρούτα κ λαχανικά, καρποί κ σπόροι, σκόρδο και ελαιόλαδο. Τα λαχανικά αν φροντίστε να τα τρώτε κ μαγειρεμένα κ ωμά καθώς ωμά προσφέρουν ένζυμα κ ουσίες αποτοξίνωσης που είναι απαραίτητες για τη πέψη κ τη διάσπαση των τροφών κ απομάκρυνση τοξινών. Τα ωμά φρούτα πρέπει να φαγωθούν χωρίστα από τα γεύματα (σε απόσταση τουλ. 2 ωρών). Περίπου 85% του κάθε τι που καταναλώνεται καθημερινά πρέπει να είναι κρέας, αυγά, λαχανικά κ φυσικά λίπη. Μπορείτε να καταναλώνετε γλυκίσματα (σπιτικά κ με legal υλικά) κ φρούτα σαν σνακ ανάμεσα στα γεύματα αλλά σε περιορισμένη ποσότητα. Τα φυσικά λίπη είναι το βούτυρο, το βούτυρο κλαριφιέ, το λάδι καρύδας κ το ελαιόλαδο (ψυχρής έκθλιψης). Το λιπαρό περιεχόμενο ενός γεύματος είναι αυτό που ρυθμίζει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα κ ελέγχει τις 'λιγούρες' για υδατάνθρακες.

Σε κάθε περίπτωση διάρροιας πρέπει να επιστρέψετε για μερικές μέρες στη φάση χαμηλής πρόσληψης φυτικών ινών - απομακρύνετε λοιπόν καρπούς, ωμά λαχανικά κ φρούτα κ καταναλώνετε κρέατα κ ψάρια μαγειρεμένα σε νερό (όχι ψημένα, φούρνου σχάρας κλπ), ζωμούς, αυγά, ζυμωμένα γαλακτοκομικά κ μαγειρεμένα λαχανικά (χωρίς φλούδα κ σποράκια) μέχρι να σταματήσει εντελώς η ενόχληση. Αφού οι κενώσεις παραμένουν σταθερά καλές για μια εβδομάδα επανεισάγετε ωμά λαχανικά σε μικρές ποσότητες κ ένα είδος τη φορά. Μετά καρποί, μετά σπόρους κ στο τέλος φρούτα.

Για να παραμένει το pH του σώματος σταθερό πρέπει να παρέχουμε κ τροφές που ευνοούν ένα οξύ περιβάλλον κ τροφές που δημιουργούν ένα αλκαλικό περιβάλλον (για να αλληλοεξουδετερώνονται). Έτσι όλες οι τροφές πλούσιες σε πρωτεϊνες (κρέατα, ψάρια, αυγά, τυρί) που αφήνουν ένα οξύ περιβάλλον πρέπει να συνοδεύονται από τροφές με αλκαλικές ιδιότητες (μαγειρεμένα ή ωμά λαχανικά, φρούτα, πράσινα φυλλώδη λαχανικά). Το μηλόξυδο έχει επίσης πολύ δυνατές αλκαλικές ιδιότητες. Ένα κουταλάκι γλυκού σε ένα ποτήρι νερό την ημέρα κ σε ένα δυο φαγητά την ημέρα είναι πολύ αποτελεσματικό. Τα ζυμωμένα προϊόντα κ τα τουρσιά είναι επίσης αλκαλικά.

Είναι πολύ σημαντικό να αποφευχθούν τα επεξεργασμένα τρόφιμα. Είναι φτωχά από θρεπτικά στοιχεία (έως καθόλου) είναι πολύ δύσκολα στη πέψη τους λόγω συντηρητικών κ βλάπτουν τη χλωρίδα του πεπτικού συστήματος. Επίσης περιέχουν πολλά τεχνητά στοιχεία κ χημικά γνωστά για τις βλαβερές τους ιδιότητες. Προσπαθήστε να αγοράσετε όσο πιο φρέσκα προϊόντα γίνεται κ στη μορφή που η φύση τα έκανε! Μη χρησιμοποιείτε φούρνο μικροκυμάτων για να ζεσταίνετε το φαγητό καθώς το καταστρέφει. Από τα γαλακτοκομικά προϊόντα να αποφύγετε το γάλα κ προσπαθήστε να βρείτε οργανικά/βιολογικά προϊόντα. Αν έχετε εισάγει κεφίρ, βούτυρο κλαριφιέ κ γιαούρτι ως μέρος της εισαγωγικής φάσης, συνεχίστε με κανονικό βούτυρο κ cream. Εαν κ όποτε αντέχετε αυτά συνεχίστε με ώριμα τυριά. Πιθανώς να είναι καλύτερα να δοκιμάστε πρόβεια κ κατσικίσια προϊόντα στην αρχή καθώς συχνά γίνονται πιο εύκολα δεκτά από άτομα με τέτοια θέματα. Χυμούς να πινετε μόνο σπιτικούς κ φρεσκοστημένους καθώς οι συσκευασμένοι περιέχουν σάκχαρα αλλά πιθανώς κ διάφορους μήκυτες στους οποίους μπορεί να αντιδράσετε. Ο καφές κ τα αναψυκτικά δεν είναι επίσης αποδεκτά. Ο καφές είναι γνωστό ότι επηρεάζει το πεπτικό σύστημα (δική μου υποσημείωση: δείτε τι κ πόσο αντέχετε χωρίς πρόβλημα). Το τζιντζερ τσάι είναι γνωστό 'γιατροσόφι΄για πεπτικά προβλήματα. Αποφεύγετε σόγια κ προϊόντα από αυτή: επηρεάζει τη λειτουργία του θυρεοειδή, επηρεάζει αρνητικά την ορμονική ισορροπία καθώς περιέχει οιστρογόνα. Επίσης είναι καλό να αποφευχθεί η χρήση χαπιών αντισύλληψης κ άλλων φαρμάκων που περιέχουν οιστρογόνα, χημικών προϊόντων καθαρισμού οικίας, ρούχων, προσωπικής φροντίδας κλπ. Όσο πιο αγνά τόσο πιο καλά.

Κατηγορίες προτινόμενων τροφών:

1. Κρέατα κ ψάρια φρέσκα οργανικά κ χωρίς συντηρητικά (κ αλάτι) κ όργανα (σηκώτι κλπ). Είναι καλό να καταναλώνετε όσο πιο πολύ γίνεται από το ζελατινοειδές κομμάτι τους.

2. Αυγά - ο κρόκος καλύτερα να καταναλωθεί ωμός, το ασπράδι ελαφρώς μαγειρεμένο. Φρέσκα ελευθέρας ή χωριάτικα αυγά.

3. Φρέσκα λαχανικά εκτός από αμυλούχα (πατάτα, γλυκοπατάτα) με οποιοδήποτε τρόπο μαγειρέματος. Προσθέστε μπόλικο σκόρδο στο τέλος του μαγειρέματος. Κάντε λαχανικά τουρσί κ καταναλώστε κ ωμά σε σαλάτες με ελαιόλαδο κ λεμόνι ή μηλόξυδο. Μόνο σε περίπτωση διάρροιας τα αποφεύγετε μέχρι να σταθεροποιηθεί ξανά

4. Φρέσκα φρούτα. Να είναι όμως ώριμα. Εισάγετε μετά την εισαγωγική φάση από λίγο κ ανάμεσα στα γεύματα όχι μαζί ή κοντά σε αυτά. Για τη διάρροια ισχύει το παραπάνω όπως με τα λαχανικά

5. Αβοκάντο - σούπερ θρεπτικό. Ώριμο να δοθεί με κρέατα, ψάρι κ σε σαλάτες.

6. Βούτυρο είναι πολύ καλύτερο από τα ονομαζόμενα 'υγιεινά υποκατάστατα'. Μαγειρέψτε με αυτό. Καλύτερο οργανικό κ χωρίς προσθήκη αλατιού. Ελαιόλαδο επίσης για σαλάτες κ στο τέλος του μαγειρέματος το προσθέτω στο έτοιμο φαγητό. Το τσιγκάρισμα να γίνει καλύτερα με ζωικό λίπος, βούτυρο κλαριφιέ κ λάδι καρύδας (δική μου υποσημείωση: μόνο σε γλυκιές γεύσεις). Όταν ψήνετε μαζέψτε το δικό σας 'λίπος μαγειρέματος΄ ΤΕΛΕΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ! :)

7. Καρποί κ σπόροι είναι καλή πηγή θρεπτικών στοιχείων. Να μην είναι ψημένοι, αλατισμένοι ή με επικάλυψη (πχ σοκολάτας χα). Όμως ενώ περιέχουν πολλά ιχνοστοιχεία κ αμινοξέα έχουν κ ουσίες που εμποδίζουν τα ένζυμα να λειτουργούν γι'αυτό και πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται στη πέψη τους. Αν είναι πρόβλημα αυτό κ για σας δοκιμάστε το μούλιασμα σε αλατισμένο νερό (1 κουτ. αλάτι σε κάθε λίτρο νερού). Το πρωϊ σουρώστε ξεπλύντε κ βάλτε στο φούρνο στους 50 βαθμούς για 3 έως 24 ώρες (ανάλογα με το καρπό).

8. Αν πεθυμίσετε το γάλα πολλά σπόρια/καρποί μπορούν να το αντικαταστήσου. Γάλα μπορείτε να κάνετε από αμύγδαλα, ηλιόσπορο, σπόροι σουσαμιού κ κουκουνάρι! Αν προσθέσετε μια κουταλίτσα γλυκού λιναρόσπορο στα αμύγδαλα θα γίνει πηχτότερο γάλα. Το αμυγδαλόγαλα γίνεται ως εξής: μουλιάζετε τα αμύγδαλα σε νερό για 12-24 ώρες, σουρώνετε, κ χτυπάτε στο μπλέντερ με αναλογία 1 κούπα αμύγδαλα προς 2 κούπες νερό (συν πλην ανάλογα με το πως σας αρέσει). Σουρώστε σε γάζα. Αν προσθέστε φρεσκοστημένο χυμό μήλου ή καρότου έχετε ένα θρεπτικότατο ποτό για σας ή και το παιδί σας. Μπορείτε να 'αρμέξτε' την ίδια πάστα αμυγδάλου μερικές φορές αρκεί να κρατήστε τη πάστα καλυμένη με νερό στο ψυγείο. (δική μου υποσημείωση: γίνεται κ τρελό milk shake με μπανάνα κ μέλι ή πετιμέζι κ μια κουταλίτσα ταχίνι). Μπορείτε επίσης να κάνετε γάλα καρύδας. Βάλτε μια κούπα καρύδας τρίμμα κ μια κούπα νερό σε κατσαρόλα κ βάλτε να βράσει - πρωτού φτάσει στο βράσιμο βγάλτε από τη φωτιά, αφήστε το μείγμα να κρυώσει κ χρυπήστε στο blender. Σουρώστε σε γάζα.

9. Είναι καλό να αντικαταστήσετε το κοινό αλάτι με ανεπεξέργαστο αλάτι.

10. Το σκόρδο είναι σημαντικό να καταναλωθεί καθημερινά (βουρ στα σπιτικά τζατζίκια!) Βοηθάει κ στην εντερική χλωρίδα κ στο ανοσοποιητικό σύστημα. Μπορεί να φαγωθεί κ ωμό κ μαγειρεμένο.

11. Ανεπεξέργαστο μέλι είναι το μόνο γλυκαντικό που επιτρέπεται. Σε τροφές που πρέπει να ψηθούν είναι καλύτερα να χρησιμοποιηθούν αποξηραμένα φρούτα. (για το πετιμέζι λοιπόν η απορία παραμένει...?)

Μπορείτε να βρείτε αναλυτικά τροφές που επιτρέπονται κ που απαγορεύονται στις λίστες στα έγγραφα.

FOODS TO AVOID

https://www.facebook.com/groups/213855202020976/doc/221274244612405/

FOODS TO USE

https://www.facebook.com/groups/213855202020976/doc/221274137945749/

Review του βιβλίου 'Gut and psychology syndrome'

http://www.westonaprice.org/thumbs-up-reviews/gut-and-psychology-syndrome

SCD diet

http://www.breakingtheviciouscycle.info/

GAPS diet (συμπεριλαμβάνει την εισαγωγική φάση και την εισαγωγή στερεών σε μωρά)

http://gaps.me

http://gapsdiet.com

Βιβλιογραφία και έργο του dr. Sydney Valentine Haas

http://www.scdiet.org/1about/haasbiblio.html

Research on gut - brain link:

http://www.plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0019498

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12773694 (Please check related citations as well)

Βιτ9: FOLATE OR FOLIC ACID

Η γυναίκα τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης πρέπει να πάρει φολικό οξύ ή φυλλικό οξύ?

Μα το ίδιο είναι. Θα σας απαντήσουν οι περισσότεροι ιατροί. Κ όμως δεν είναι...

Το φυλλικό οξύ είναι ένα όνομα για ένα σύμπλεγμα βιταμινών αλλιώς γνωστές ως Β9. Το φυλλικό οξύ βρίσκεται στη ΦΥΣΗ σε τροφές όπως συκώτι κότας και μικρού μοσχαριού, όσπρια, σκουροπράσινα φυλλώδη λαχανικά, κρόκο, σε κάποια φρούτα κ καρπούς. Κι όμως ΔΕΝ είναι ο μόνος τρόπος λήψης οξέως στη ζωή μας.

...

Το 1998, 42 έθνη εφάρμοσαν το υποχρεωτικό εμπλουτισμό τροφών με ΦΟΛΙΚΟ οξύ. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18038944. Το ΦΟΛΙΚΟ οξύ είναι μια τεχνητή συνθετική μορφή του φυσικού φυλλικού οξέως (ξέρετε ο άνθρωπος προσπαθεί να μιμηθεί τη φύση αλλά το μόνο που φτιάχνει είναι τέρατα!) http://pediatrics.about.com/od/nutrition/a/908_folate_food.htm

Το φυλλικό οξύ μπαίνει στο κύκλο μεταβολισμού του οργανισμού μας με τη μορφή THF (τετραυδροφολάτη). H μετατροπή του φυλλικού οξέως σε THF γίνεται στη μεμβράνη του πεπτικού μας (αφού φτάνει εκεί από τις τροφές που τρώμε).

Το φολκό οξύ - μιας κ είναι κάτι διαφορετικό - πρέπει πρώτα να μετατραπεί σε THF κ μετά να μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον οργανισμό μας. Για αυτό χρειάζεται το συκώτι μας κ συγκεκριμένα ένα ένζυμο (dihydrofolate reductase). Άρα αν αυτό το ένζυμο δεν το παράγουμε σε ικανοποιητικές ποσότητες ή αν η δόση του φολικού οξέως είναι μεγαλύτερη απότι μπορεί να μετατρέψει ο οργανισμός μας τότε το οξύ παραμένει σε μη επεξεργάσιμη μορφή στον οργανισμό μας προκαλώντας ποικίλα προβλήματα με πρώτο κ σοκαριστικότερο το καρκίνο και τη μειωμένη 'αποτοξινωτική' ικανότητα, καθώς και αναιμία (επειδή τα αυξημένα επίπεδα φολικού οξέως κρύβουν πιθανή έλλειψη Β12 με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να μην αντιμετωπίσει εγκαίρως αυτή τη έλλειψη).

Στην εγκυμoσύνη λόγω αυξημένων αναγκών για φυλλικό οξύ τους 3 ΠΡΩΤΟΥΣ μήνες της κύησης (κ όχι για 8-9 που πήραμε πολλές από εμάς), συστήνεται η χρήση συμπληρωματικού οξέως ΑΝ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΠΗΓΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ! Και μάλιστα η διατροφή πρέπει να είναι πλούσια σε τροφές όπως συκώτι και λαχανικά κ για αρκετούς μήνες πριν την εγκυμοσύνη.

Ανάλογα λοιπόν με τη διατροφή της μέλλουσας μαμάς, το συμπλήρωμα πρέπει να κρίνεται από τον ιατρό (αλλά να ξέρει την ουσιαστική διαφορά ανάμεσα σε φυλλικο κ φολικό οξύ, μη τα ξαναλέμε) και να ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ τη χρήση φυσικής μορφής FOLATE και όχι εργαστηριακής FOLIC ACID. Αυτό θα γίνει διαβάζοντας τις εττικέτες και οχι προτείνοντας ό'τι τους πάει ταξίδια :) Ψάξτε λοιπόν για methyltetrahydrofolate (MTHF) στα συστατικά και όχι folic acid.

Ενδεικτικο προγραμμα διατροφης για παιδια 2 ετων

ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί απαραίτητα τα 3 πρωτεϊνούχα γεύματα κάθε μέρα

πρωτεΐνες είναι: αυγά, γαλακτοκομικά, κρέατα, ψάρια, πουλερικά, σε αυτά συμπεριλαμβάνονται και τα εντόσθια

από τα 14 γεύματα της εβδομάδας τα 3 τουλάχιστον να είναι ψάρια, 1-2 εντόσθια2-3 πουλερικά (κοτόπουλο, κόκκορας, πάπια, χήνα, γαλοπούλα)και τα υπόλοιπα κόκκινα κρέατα (αρνί, κατσίκι, ζυγούρι, γίδα, μοσχάρι, βουβάλι, ελάφι, ζαρκάδι κλπ)και ό,τι μας τύχει από κυνήγια

συνοδευτικό λαχανικά εποχής ή/και φρούτα

τα αμυλούχα τα αφήνω ξεχωριστά γιατί στην ομάδα υπάρχουν πολλά λιγόφαγα παιδάκια, τα οποία καλό είναι να τα αποφεύγουν 

τα παιδάκια που δεν έχουν πρόβλημα βάρους:από τα αμυλούχα, τα πιο χρήσιμα είναι τα όσπρια γιατί έχουν αρκετές πρωτεΐνεςο σίδηρός τους απορροφάται καλύτερα όταν υπάρχει στο γεύμα λίγο κρέας ή ψάριτα όσπρια πρέπει να μουσκεύονται για 1 24ωρο με αλλαγή νερού ανά 8 ώρες

το ψωμί είναι καλύτερα να είναι σπιτικό και ακόμη καλύτερα με προζύμι

από τα ζυμαρικά καλύτερα είναι τα παραδοσιακά (τραχανάς, χυλοπίτες) γιατί έχουν περισσότερες πρωτεΐνες από τα γαλακτοκομικά (γάλα, γιαούρτι) που περιέχουν

τα αμυλούχα γεύματα: ζυμαρικά, πατάτες, ρύζι κλπ έχουν λίγες θερμίδες και (σύμφωνα με τον ΠΟΥ) πρέπει να συμπληρώνονται με πρωτεΐνες και λιπαρά για να αποτελέσουν πλήρες γεύμα

καλό είναι να προσφέρονται με μέτρο γιατί είναι ογκώδεις τροφές και περιορίζουν την κατανάλωση κρεατικών που είναι απαραίτητα για το σίδηρο και των λαχανικών που είναι απαραίτητα για τις βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία

http://www.euro.who.int/__data/assets/pdf_file/0004/98302/WS_115_2000FE.pdf

CTRL + Q to Enable/Disable GoPhoto.it

βιταμίνη D (ξανά!) και ο 1ο μήνας της ζωής

Χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D στα τελειόμηνα νεογνά, σχετίζονται με υψηλό ποσοστό σοβαρής λοίμωξης κατά τον πρώτο μήνα της ζωής Γράφει ο Παναγιώτης Σπυρίδης Αναπλ. Καθηγητής Παιδιατρικής στο: http://www.paidiatriki.gr/index.php?option=com_zoo&task=item&item_id=529&Itemid=1

Lower Vitamin D Levels Are Associated With Increased Risk of Early-Onset Neonatal Sepsis in Term Infants M Cetinkay et al J Perinatol. 2015 : 35(1): 39-45 Πρόκειται για πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη με εκτενή και πολύ προσεγμένη συζήτηση, την οποία θα σας παρουσιάσω όσο μπορώ περιληπτικά. Εισαγωγή Η νεογνική σηψαιμία, με ή χωρίς βακτηριαιμία, κατά τον πρώτο μήνα της ζωής, αποτελεί σημαντικό πρόβλημα νοσηρότητα και θνησιμότητας. Η επίπτωση της νεογνικής σηψαιμίας είναι 1-7 περιπτώσεις ανά 1000 γεννήσεις. Αποτελεί το αίτιο του 25% των 1 εκατομ. θανάτων νεογνών παγκοσμίως, ετησίως. Η πρώϊμη εμφάνιση αυτής της σηψαιμίας οφείλεται κατά κανόνα σε μόλυνση του νεογνού από τη μητέρα. Η βιταμίνη D αποτελεί λιποδιαλυτή στεροειδή ορμόνη, που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε ότι σχετίζεται με την ομοιόσταση του Ca και την μετάλλωση των οστών. Όμως έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί έναν ρυθμιστή πολλών ανοσολογικών λειτουργιών τόσο σε ενηλίκους όσο και σε παιδιά. Στα τελευταία παίζει ένα σημαντικό ρόλο τόσο στην οργάνωση και ωρίμανση της φυσικής άμυνας, όσο και στην επίκτητη ικανότητα ανοσολογικής αντίδρασης και στην παραγωγή αντισωμάτων έναντι βακτηριδίων και ιών. Σημαντικός είναι ο ρόλος της στην παραγωγή αντιμικροβιακών πεπτιδών σε επιθηλιακά κύτταρα, ουδετερόφιλα και μακροφάγα κύτταρα. Τα νεογνά, είναι γνωστό ότι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα, κυρίως σε λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Έχει δε αποδειχθεί ότι οι λοιμώξεις από CMV σε νεογνά, σχετίζονται με χαμηλά επίπεδα 25-ΟΗ-Βιταμίνης D. Σε ενηλίκους, υπάρχει παρόμοια συσχέτιση, απαιτούνται όμως περισσότερες μελέτες. Σκοπός της μελέτης Να προσδιορισθούν τα επίπεδα 25-ΟΗ-VIT D στο αίμα μητέρων και τελειόμηνων νεογνών με σηψαιμία και να συσχετισθούν με τα αντίστοιχα επίπεδα υγιών νεογνών της ίδιας ηλικίας και φύλου. Αποτελέσματα Περιελήφθησαν στη μελέτη 100 νεογνά με ίδια ηλικία κύησης, φύλο, μόρφωση και οικονομικό επίπεδο γονέων. Τα αγόρια ήταν 55% του συνόλου και τα 40% των νεογνών γεννήθηκαν μια καισαρική. Ο αριθμός των μητέρων των παιδιών της μελέτης δεν έλαβαν κατά την κύηση βιταμίνη D ήταν μεγαλύτερος αυτών που έλαβαν με οποιαδήποτε μορφή βιταμίνη (P Τα επίπεδα της vit 25-OH-D, τόσο στις μητέρες όσο και τα νεογνά της ομάδας την σηψαιμίας, ήταν κατά πολύ χαμηλότερα από τα αντίστοιχα της ομάδος των μαρτύρων (p=0.09, για τις μητέρες) και (p= 0.25, για τα νεογνά). Συζήτηση Η μελέτη έδειξε ότι τα χαμηλά επίπεδα vit D στο αίμα της μητέρας και του νεογεννήτου, συνδέονται στατιστικά σημαντικά με την εμφάνιση σηψαιμίας στο νεογνό. Τα επίπεδα αυτά, τόσο στη μητέρα, όσο και στο νεογνό, ήταν σαφώς υψηλότερα όταν ο τοκετός συνέβαινε τους θερινούς μήνες με την πλούσια ηλιοφάνεια, καθώς και στις περιπτώσεις που η μητέρα ελάμβανε κατά τη διάρκεια της κύησης βιτ D. Τα δεδομένα της μελέτης συνηγορούν υπέρ της άποψης, ότι η χορήγηση D σε εγκύους είναι ιδιαίτερα ευεργετική για το νεογνό. Αν και η σηψαιμία των τελειόμηνων νεογνών έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια εξ αιτίας των μέτρων πρόληψης και της βελτίωσης των συνθηκών του τοκετού, εν τούτοις η σηψαιμία των τελειομήνων, αποτελεί πάντοτε ένα πρόβλημα. Τελευταία έχει δειχθεί με μελέτες ο ευεργετικός ρόλος της βιτ.D, τόσο στην ενίσχυση της φυσικής ανοσίας επί ενηλίκων και νεογνών, όσο και στη ρύθμιση της άνοσης αντίδρασης επί λοιμώξεων, περιορίζοντας την βλαπτική, πολλές φορές, δράση των κυττοκινών. Η αντίσταση του δέρματος, ενός ιδιαίτερα σημαντικού παράγοντα άμυνας πρώτης γραμμής, ενισχύεται σημαντικά από την παρουσία της βιτ.D. Επάγει την παραγωγή αντιμικροβιακών πεπτιδών, διευκολύνοντας με τον τρόπο αυτό την μικροβιοκτόνο δράση των αντιβιοτικών. Δρα επί των T Helper ( Th1-Th2) κυττάρων, με την αναστολή της διαφοροποίηση των πρώτων και της ενεργοποίησης και την ενίσχυση της διαφοροποίησης των δεύτερων. Έχει αντιφλεγμονώδη δράση επί των ουδετεροφίλων, με αποτέλεσμα να μειώνεται η φλεγμονώδης αντίδραση, που συχνά είναι ιδιαίτερα ζημιογόνος. Αυξάνει και παρατείνει το οξειδωτικό stress των μονοκυττάρων. Τέλος, μειώνει την έντονη παραγωγή των κυττοκινών και προάγει την κινητικότητα και τη φαγοκυτταρική ικανότητα των πολυμορφοπυρήνων κυττάρων. Πέραν της γενικότερης ρύθμισης της γενικευμένης φλεγμονώδους αντίδρασης, δρα και τοπικά επί των βλαπτικών μικροοργανισμών αναστέλλοντας τον πολλαπλασιασμό τους και ακόμη βοηθάει στη εξόντωσή τους και τέτοια δράση έχει διαπιστωθεί επί staph. Aureus, S. Pyogenes, K. Pneumoniae and E. Colli. Εμποδίζει την είσοδο μικροοργανισμών στις πύλες εισόδου και έχει δειχθεί ότι συμβάλλει στη μείωση του αποικισμού εγκύων από group B στρεπτόκοκκο. Εκ του γεγονότος ότι όλα τα κύτταρα διαθέτουν υποδοχείς βιτ. D, φαίνεται ότι ο ρόλος της είναι ιδιαίτερα σημαντικός στη λειτουργία του αμυντικού μηχανισμού γενικότερα. «Επειδή ο οργανισμός δεν κάνει τίποτα στην τύχη, φαίνεται ότι ο ρόλος της βιτ. D στο αμυντικό σύστημα γενικότερα, είναι ιδιαίτερα σημαντικός, αναφέρει Ολλανδός Λοιμωξιολόγος» Επί ενηλίκων, ο ρόλος της είναι ευεργετικός στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων του αναπνευστικού, επί χρονίως, κυρίως, πασχόντων. Σε πολυκεντρική μελέτη που περιέλαβε 2.399 ενηλίκους , η έλλειψη βιτ. D συνδέθηκε με θετικές καλλιέργειες αίματος και υψηλή θνησιμότητα. Σε νεογνά, παρά το γεγονός ότι η βιτ. D παράγεται από τους νεφρούς του εμβρύου, εν τούτοις τα επίπεδα κατά τη γέννηση σχετίζονται στενά με τα μητρικά επίπεδα τη συγκεκριμένη στιγμή. Τα μητρικά επίπεδα όμως είναι συνδεδεμένα με την εποχή του έτους, την αντηλιακή προστασία με ρούχα και τη γεωγραφική θέση του τόπου διαμονής (χώρες με ελάχιστη ηλιοφάνεια). Τα παραπάνω καθιστούν επιτακτική την ανάγκη προσθήκης στο διαιτολόγιο των εγκύων πρόσθετης βιταμίνης D, σε δόσεις που να κυμαίνονται από 600-1200 IU, ανάλογα με την εποχή του έτους και τη χώρα διαμονής. Πρόσφατη μελέτη συνιστά πολύ μεγαλύτερες δόσεις έως και 4.000, οι οποίες δημιουργούν υψηλότερα επίπεδα στη μητέρα, επίπεδα όμως που δεν είναι τοξικά. Αυτά τα επίπεδα, σε άλλη μελέτη, έδειξαν ότι προστατεύουν και τα δόντια του βρέφους και του νηπίου από την τερηδόνα. Σχόλιο Όλα τα παραπάνω υποστηρίζονται από 25 βιβλιογραφικές αναφορές. Θα έλεγα ότι είναι πολλά τα ευεργετικά χαρακτηριστικά της εν λόγω βιταμίνης, σε βαθμό που σκέφτομαι κατά πόσο είναι αληθινά. Και να σκεφθεί κανείς ότι τα παραπάνω αναφέρονται μόνο στους αμυντικούς μηχανισμούς και το αμυντικό σύστημα του ανθρώπου, γενικότερα. Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και το ρόλο της στη ομοιόσταση του ασβεστίου και την μετάλλωση των οστών, τότε πρόκειται για την υπερβιταμίνη.

Αναστολείς θρέψεις και αναστολείς γνώσης

Οι "επιστήμονες" που ασχολούνται με τη διατροφή, εκπαιδεύονται σε ένα ανεπαρκές σύστημα όπου αντιμετωπίζουν τα τρόφιμα σαν πρωτεΐνες, λιπαρά και υδατάνθρακες, τα λιπαρά τα χωρίζουν χονδροειδώς σε κακά κορεσμένα και καλά ακόρεστα, χωρίς να τους απασχολεί η οξείδωση των ακόρεστων. Τα τρανς περνάνε ξυστά και συνήθως συγκεχυμένα. Στα Ω3 αν δεν γίνει μέγας αχταρμάς μπερδεύοντας το λιναρόσπορο με τα ψαρια, σίγουρα θα μπερδέψουν τα ξηροκάρπια που παρά τα πολλά Ω6 τα σερβίρουν ως καλές πηγές Ω3. Τα ξηροκάρπια είναι καλύτερη πηγή Ω3 από το σογιέλαιο, αλλά ... ψάρια δεν είναι! 

Πέρα από αυτά, ΤΟ ΧΑΟΣ!Κανείς από αυτούς δεν αναγνωρίζει καν τους αναστολείς θρέψης. Η επιστήμη τους έχει μελετήσει αρκετά, οι δημοσιεύσεις είναι πολλές γιατί δημιουργούν μεγάλα θέματα στην κτηνοτροφία αλλά στον άνθρωπο κυριαρχεί σιωπή (Ok, ο ΠΟΥ αναφέρει το φυτικό οξύ...)

Οι επιστήμονες που ασχολούνται με τη διατροφή, προτείνουν ακόμη και σε άτομα με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας, διαιτολόγια που σε κάθε γεύμα περιέχουν:

1. phytic acid
2. alcylsornicols
3. alpha amylase inhibitors
4. protease inhibitors
5. lectines

1. το φυτικό οξύ δημιουργεί σύμπλοκα άλατα με πολλά χρήσιμα στοιχεία και τα κάνει λιγότερο βιοδιαθέσιμα

.

2. Οι alkylsornicols, φαινολικές ουσίες που έχουν μελετηθεί περιορισμένα στον άνθρωπο (προφανώς λόγω περιορισμών βιοηθικής) αλλά στα ζώα έχει φανεί ότι περιορίζουν ανεξάρτητα και την όρεξη και την ανάπτυξη. Βρίσκονται κυρίως στην εξωτερική επιφάνεια των δημητριακών.

.

3. Οι αναστολείς της α-αμυλάσης βρίσκονται κυρίως στα δημητριακά και στα όσπρια. Ο ρόλος τους είναι η προστασία το σπόρου από έντομα και μικρόβια. Στο σώμα μας όμως, φαίνεται να οδηγούν σε προβλήματα στο πάγκρεας (διόγκωση) και σε προδιαβητικές καταστάσεις όπως αντίσταση στην ινσουλίνη και τελικά στο διαβήτη.

.

4. Ακόμη χειρότερα, οι αναστολείς πρωτεάσης (που παίζουν τον ίδιο ρόλο προστασίας), εμποδίζουν την πέψη και άρα αξιοποίηση των πρωτεϊνών. 

.

5. Οι λεκτίνες είναι μια τεράστια κατηγορία πρωτεϊνών, μεταξύ αυτών και η γλουτένη. Σχετικά πρόσφατα αναγνωρίστηκε ο ρόλος της γλουτένης στην πρόκληση αυτοάνοσης αντίδρασης. Ο ρόλος των υπόλοιπων πρωτεϊνών είτε βρίσκεται στην ομίχλη είτε κρατιέται στην ομίχλη για να προωθούντια τα ειδικά προϊόντα (=φθηνή πρώτη ύλη, ακριβά προϊόντα που οδηγούν σε μια παρέλαση αυτοάνοσων στα άτομα που ήδη έχουν μία τουλάχιστον αυτοάνοση αντίδραση).

Κάθε οργανισμός έχει διαφορετικό επίπεδο ανοχής τέτοιων ουσιών. Οι περισσότεροι μια χαρά τα ανέχονται και πορεύονται με αυτά. Κάποιοι όμως δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά.

Με απλά λόγια, αν δεν έχετε πρόβλημα καταναλώνοντας προϊόντα με αυτές τις ουσίες, αυτή η δημοσίευση δεν σας αφορά και μπορείτε να απλαύσετε το καλύτερο τσουρέκι και όχι μόνο! Αν όμως έχετε κάποιο πρόβλημα, αξίζει να το ψάξετε λίγο παραπάνω, μήπως και βρείτε άκρη και βελτιώσετε τη ζωή σας. Αρκετά αναλυτικές αλλά και αρκετά συμμαζεμένες πληροφορίες θα βρείτε εδώ:

http://www.direct-ms.org/pdf/EvolutionPaleolithic/Cereal%20Sword.pdf

και http://www.psfst.com/__jpd_fstr/2405c67e3e28ba63a0430197398cf37c.pdf

Πετιμέζι

Kείμενο: Clairy EClairaki

 

 

Το πετιμέζι είναι παραδοσιακό πυκνό συμπύκνωμα από φρέσκο σταφύλι και η υφή του θυμίζει εκείνη του μελιού, και εμφανίζει πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες. Είναι πλούσιο σε ενέργεια, σίδηρο και ασβέστιο. Συγκεντρώνει τα περισσότερα θεραπευτικά συστατικά του σταφυλιού και συνήθως χρησιμοποιείται: αυτούσιο όπως είναι σε μικρά "πρωινά σφηνάκια" για άμεση ενεργειακή ενδυνάμωση, άριστη πηγή σιδήρου (αναιμίες) καταπραϋντικές ιδιότητες λαιμού, αντικαταθλιπτικό. Συνίσταται για τον εμετό (τρώμε μια κουταλιά της σούπας πετιμέζι, φτιαγμένο από σταφύλια). Δεν περιέχει καμμία (συντηρητικά, χρωστικές, ζάχαρη). Διατηρείται για πολύ καιρό εκτός ψυγείου.

Το προϊόν αυτό χρησιμοποιήθηκε από τους προγόνους μας ως θερμαντικό μέσο την περίοδο του πολέμου, αλλά και ως γλυκαντική ουσία στη ζαχαροπλαστική, την περίοδο που η ζάχαρη - λόγω της υψηλής της τιμής - ήταν ένα είδος πολυτελείας.

 

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τη σύγχρονη νοικοκυρά σε αναλογία 1:1 αντί της ζάχαρης σε όλα τα γλυκά, ακόμη και στο ψωμί με βούτυρο, ενώ είναι και το βασικό συστατικό για τα γλυκά κουταλιού που ονομάζονται ρετσέλια. Εκτός από την θεσπέσια και λησμονημένη γεύση του, προσδίδει άρωμα, χρώμα και πολλά θρεπτικά συστατικά όπου κι αν χρησιμοποιηθεί. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί αντί του μούστου στην παρασκευή μουσταλευριάς, , για μαριναρίσματα στην μαγειρική, ιδιαίτερα με ξύδι σε γλυκόξυνες σάλτσες και γιά βαλσάμικες σαλάτες, στην ζαχαροπλαστική ως γλυκαντική ουσία σε ροφήματα, μουστοκούλουρα και ιδιαίτερα σιρόπι σε σπιτικές τηγανίτες, pancake ή με λουκουμάδες.

 

Το πετιμέζι είναι κατάλληλο:

Για μουσταλευριά, μουστοκούλουρα και μουστοκαλάμαραο μούστος που απαιτείται φτιάχνεται με 2-3 μέρη νερό - ανάλογα με τη γλυκύτητα που επιδιώκουμε - και 1 μέρος πετιμέζι

 

Για πετιμέζι λικέρ 3 μέρη πετιμέζι και 1 μέρος τσικουδιά

Για σφηνάκι πετιμέζι 3 μέρη τσικουδιά και 1 μέρος πετιμέζι

Ως σιρόπι στο παγωτό 1 κουταλιά της σούπας στο μπολ

Ως γλυκαντικό στο γιαούρτι 2 κουταλιές της σούπας στο μπολ

Ως δροσιστικό 1 μέρος πετιμεζιού 4 μέρη παγωμένου νερού

Ως γρανίτα 1 μέρος πετιμεζιού 4 μέρη τριμμένου πάγου

 

 

Παραγωγή

Η παραγωγή του Παραδοσιακού Σιροπιού Σταφυλιού ξεκινάει από τη συλλογή των σταφυλιών από τους αμπελώνες. Αυτά μεταφέρονται στο συσκευαστήριο, όπου πολτοποιούνται και στραγγίζονται με παραδοσιακό τρόπο. Ο μπούστος των σταφυλιών, απαλλαγμένος από κουκούτσια και στέμφυλα τοποθετείται σε ανοξείδωτες δεξαμενές και το επόμενο πρωί μεταγγίζεται σε ανοξείδωτα καζάνια όπου βράζει έως ότου πάρει την επιθυμητή πυκνότητα και χρώμα. Στη συνέχεια τοποθετείται σε γυάλινα βάζα και παστεριώνεται.

 

Θρεπτική αξία (% ανά 100 γρ.) Υδατάνθρακες: 80.9, Λιπαρά: 0.4, Πρωτεΐνες: 0,9, Θερμίδες: 33, Ασβέστιο: 74mg, Φωσφόρος: 40 mg, Σίδηρος: 1,2mg.

 

 

http://www.geowines.gr/gr/petimezi.htm

Παστιτσιο Εναλλακτικο

500 γρ. κιμά

1000 γρ. ντομάτα στον τρίφτη περασμένη από (ή 500 γρ. συμπυκνωμένο χυμό και άλλο τόσο νερό)

2-4 σκελίδες σκόρδο

αλάτι, πιπέρι, κιτρινόριζα, σκόνη μουστάρδας, κύμινο, καπνιστή πάπρικα*

1 γεμάτη κουταλιά της σούπας λιπαρή ουσία (λίπος, κλαριφιέ…)

500-1000γρ. κολοκυθάκια σε λεπτά μακαρόνια 

αλάτι

250 γρ. φέτα τριμμένη

250 γρ. στραγγιστό γιαούρτι ή κεφίρ

6 μεγάλα ή 7 μέτρια αυγά

αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο

1. Σωτάρουμε το σκόρδο στη λιπαρή ουσία

2. Σωταρουμε τον κιμά

3. Προσθέτουμε τη ντομάτα 

4. Προσθέτουμε τα μπαχαρικά, αφήνουμε να σιγοβράσει ένα μισάωρο

5. Τρίβουμε τα κολοκυθάκια, τα απλώνουμε σε ένα μεγάλο πυρέξ και τα αλατίζουμε

6. Όταν ο κιμάς είναι έτοιμος, τον ρίχνουμε πάνω στα κολοκυθάκια και ανακατεύουμε καλά και απλώνουμε ομοιόμορφα το μίγμα

7. Σκορπίζουμε το τυρί από πάνω

8. Ανακατεύουμε το γιαούρτι ή κεφίρ, προσθέτουμε τα αυγά και τα μπαχαρικά και χτυπάμε με το σύρμα μέχρι να πάρουμε ένα ομοιογενές μίγμα. Το ρίχνουμε πάνω στο τυρί

9. Ψήνουμε στη μεσαία σχάρα, σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα, στους 200o C, για 25 λεπτά ή μέχρι να κοκκινίσει καλά. 

*στον κιμά μπορούμε να προσθέσουμε και μπουκέ γκαρνί σε γάζα: θυμάρι, δαφνόφυλλο, μαϊδανό

και αν έχουμε σέλερυ, το βάζουμε μαζί με τον κιμά να βράσει

του πάνε και τα κρεμμύδια ψιλοκομμένα ή πιο χονδροκομμένα, τα σωτάρουμε μαζί με το σκόρδο

Ομοκυστεΐνη

απο την Carol Savage, MTHFR gene mutation

HOMOCYSTEINE…elevated…...CAUSES
Homocysteine can build up for several reasons:
1. The MTHFR enzyme isn't making enough L-Methyl Folate.
2. The Methionine Synthase Enzyme is mutated [MTRR/MTR], or blocked by insufficient B12, or insufficient ZINC, blocked by Alcohol, too much Nitric Oxide, or Lead.
3. The Cystathionine Beta Synthase [CBS] enzyme slowed is down by a SNP, or slowed down by insufficient Vitamin B6 [P5P].
4. The BetaineHomocysteineMethyl Transferase [BHMT] enzyme is slowed down by a snp or lack of enough TrimethylGlycine [TMG/Betaine]
5. S-Adenyl Homocysteine Hydrolase [SAHH] cannot work in the reverse direction because of a SNP.

https://www.facebook.com/groups/230824260340671/permalink/843680762388348/

Κατάψυξη-Ψύξη, διατήρηση τροφίμων

Ελέγξτε το ψυγείο με ένα θερμόμετρο, να είναι ρυθμισμένο στους 2-5 C και ο καταψύκτης στους -18 C και κάτω. 

Ψωμιά, κέικ, ζύμες
Ψημένα ψωμιά χωρίς συντηρητικά: Στο ψυγείο 2-3 εβδομάδες, στο καταψύκτη 2-3 μήνες. Αποθηκεύεται στο ψυγείο για να ανακόψει την ανάπτυξη της μούχλας.
Αλεύρι άσπρο ή ολικής άλεσης: Στο ψυγείο 6-8 μήνες, στο καταψύκτη 12 μήνες.
Διατηρήστε το σε αεροστεγή δοχείο.
Ζύμη: Στο ψυγείο 3-4 ημέρες, sτο καταψύκτη 3 μήνες.
Μπισκότα ψημένα: Στο ψυγείο 2-3 εβδομάδες, στο καταψύκτη 6-12 μήνες.
Κέικ: Όχι απαραίτητα εκτός αν καταναλωθεί μετά από 4-5 ημέρες. Στο καταψύκτη 2-4 μήνες.
Πίτες με φρούτα: Στο ψυγείο 2-3 ημέρες, στο καταψύκτη 2-4 μήνες.
Πίτες κολοκύθων: Στο ψυγείο 2-3 ημέρες, στο καταψύκτη 1-2 μήνες.

Γαλακτοκομικά προϊόντα
Βούτυρο: Στο ψυγείο 2-3 μήνες, στο καταψύκτη 12 μήνες.
Καταψύξτε το στη συσκευασία του τυλίγοντας το με πλαστική σακούλα κατάψυξης.
Γάλα υγρό, πλήρες ή χαμηλών λιπαρών: Στο ψυγείο 1 εβδομάδα, στο καταψύκτη 1-3 μήνες.
Γάλα συμπυκνωμένο με ή χωρίς ζάχαρη ανοιγμένο: Στο ψυγείο 3-5 ημέρες, στο καταψύκτη 1-3 μήνες.
Γιαούρτι: Στο ψυγείο 1 μήνα, στο καταψύκτη δε συνιστάτε. Το γιαούρτη θα διαχωριστεί αν καταψυχθεί.
Τυρί παστεριωμένης επεξεργασίας: Στο ψυγείο 3-4 εβδομάδες, στο καταψύκτη 6-8 μήνες.
Τυρί φρέσκο(cottage, ricotta): Στο ψυγείο 5-7 ημέρες, στο καταψύκτη 1 μήνας.
Η κατάψυξη αλλάζει την υφή στα μαλακά τυριά.
Τυρί φυσικής ωρίμανσης μεγάλων κομματιών, πακεταρισμένων ή επικαλυμμένων με κερί (cheddar, Swiss, brick, gouda, mozzarella και άλλα):Στο ψυγείο 2-3 μήνες, στο καταψύκτη 6-8 μήνες.

Φυσικά και επεξεργασμένα τυριά μπορούν να καταψυχθούν.
Ξεπαγώστε στο ψυγείο, για να μειώσετε τις πιθανότητες να θρυμματιστεί.
Χρησιμοποιήστε το άμεσα.

Αυγά
Αυγά φρέσκα με κέλυφος: Στο ψυγείο 3 εβδομάδες, στο καταψύκτη δεν συνιστάτε.
Φρέσκοι κρόκοι ή ασπράδια αυγών: Στο ψυγείο 4 ημέρες, στο καταψύκτη 12 μήνες,
Ανακατέψτε καλά τους κρόκους και τα ασπράδια. Προσθέστε μία μικρή ποσότητας αλατιού, ζάχαρης ή σιροπιού καλαμποκιού για να βελτιώσετε τη ποιότητα διατήρησης.
Αυγό βραστό σφιχτό: Στο ψυγείο 1 εβδομάδα, στο καταψύκτη δεν συνιστάτε.

Φρούτα
Μήλα: Στο ψυγείο 1-3 εβδομάδες, στο καταψύκτη 8-12 μήνες.
Βερίκοκα: Στο ψυγείο 1 εβδομάδα, στο καταψύκτη 8-12 μήνες.
Αβοκάντο: Στο ψυγείο 3-5 ημέρες, στο καταψύκτη 4-6 μήνες.
Μπανάνες: Στο ψυγείο αποφλοιωμένες 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 4-6 μήνες.
Ξεφλουδίστε και βουτήξτε τες σε χυμό λεμονιού. Αποθηκεύστε σε σακούλες κατάψυξης.
Μούρα, κεράσια: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες , στο καταψύκτη 8-12 μήνες.
Κονσερβοποιημένα φρούτα, ανοιγμένα: Στο ψυγείο 3-5 ημέρες, στο καταψύκτη 1-2 μήνες. Η υφή θα είναι πιο μαλακιά μετά την κατάψυξη. Βάζετε στο ψυγείο σε γυάλινο ή πλαστικό για να αποφευχθεί η μεταλλική γεύση.
Εσπεριδοειδή: Στο ψυγείο 3 εβδομάδες , στο καταψύκτη 4-6 μήνες. Τυλίξτε τις κομμένες επιφάνειες, για να αποτρέψτε την απώλειας της βιταμίνης C.
Ξεραμένα φρούτα, μαγειρεμένα: Στο ψυγείο 3-5 ημέρες , στο καταψύκτη 4-6 μήνες .
Ξεραμένα φρούτα, αμαγείρευτα: Στο ψυγείο 6 μήνες, στο καταψύκτη 12 μήνες.
Σταφύλια, ροδάκινα, αχλάδια, δαμάσκηνα και ραβέντι: Στο ψυγείο 3-5 μέρες , στο καταψύκτη 8-12 μήνες.
Χυμοί κονσερβοποιημένοι, εμφιαλωμένοι, συμπυκνωμένοι κατεψυγμένοι: Στο ψυγείο 1 εβδομάδα , στο καταψύκτη 12 μήνες. Μεταφέρεται το χυμό σε γυάλινο δοχείο ή πλαστικό μετά το άνοιγμα.
Πεπόνια: Στο ψυγείο 1 εβδομάδα , στο καταψύκτη 8-12 μήνες.
Τυλίξτε τις κομμένες επιφάνειες, για να αποτρέψτε την απώλειας της βιταμίνης C και για να ελέγξετε το άρωμα.

Καταψύξτε όλα τα φρούτα σε αδιαπέραστη από υγρασία και ατμούς συσκευασίες.

Κρέατα
Παιδάκια
Αρνιού: Στο ψυγείο 2-4 ημέρες, στο καταψύκτη 6-9 μήνες.
Χοιρινού, μοσχαρίσιου: Στο ψυγείο 2-4 ημέρες, στο καταψύκτη 4-6 μήνες .

Βοδινός κιμάς, κρέας για κατσαρόλα, χοιρινός κιμάς, γαλοπούλα, μοσχάρι, αρνί: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 3-4 μήνες.

Ψητά 
Βοδινό κρέας: Στο ψυγείο 2-4 ημέρες, στο καταψύκτη 6-12 μήνες.
Αρνί: Στο ψυγείο 2-4 ημέρες, στο καταψύκτη 6-9 μήνες.
Μοσχαρίσιο ή χοιρινό κρέας: Στο ψυγείο 2-4 ημέρες, στο καταψύκτη 4-8 μήνες.

Λουκάνικα από χοιρινό, μοσχάρι, γαλοπούλα: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 1-2 μήνες.
Μπριζόλες βοδιού: Στο ψυγείο 2-4 ημέρες, στο καταψύκτη 6-12 μήνες.
Ποικιλία κρεάτων (γλώσσα, συκώτι, μυαλά, καρδιά, νεφρά): Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 3-4 μήνες.

Μαγειρεμένο κρέας
Κονσερβοποιημένο κρέας, το οποίο άνοιξε: Στο ψυγείο 2-3 ημέρες, στο καταψύκτη δε συνιστάτε.
Μαγειρεμένο κρέας και πιάτα με κρέας: Στο ψυγείο 3-4 ημέρες, στο καταψύκτη 2-3 μήνες.
Σάλτσα και ζωμός από κρέας: Στο ψυγείο 1-2 μέρες, στο καταψύκτη 2-3 μήνες.

Επεξεργασμένα και συντηρημένα
Μπέικον: Στο ψυγείο 5-7 ημέρες, στο καταψύκτη 1 μήνας
Φρανκφούρτης: Στο ψυγείο 7 ημέρες μετά το άνοιγμα της αεροστεγής συσκευασίας. Τα κλειστά πακέτα μπορούν να κρατηθούν 2 εβδομάδες ή σύμφωνα με την ημερομηνία της συσκευασίας. Στο καταψύκτη 1-2 μήνες.
Καπνιστά λουκάνικα: Στο ψυγείο 7 ημέρες, στο καταψύκτη 1-2 μήνες.
Ξηρά και ημίξηρα λουκάνικα: Στο ψυγείο 2-3 εβδομάδες, στο καταψύκτη 1-2 μήνες.

Τα νωπά κρέατα μπορούν να αφεθούν στη συσκευασία του σούπερ μάρκετ για την αποθήκευση σε ψυγείο ή για πολύ σύντομη αποθήκευση στο καταψύκτη.
Για κατεψυγμένα προϊόντα πέραν των δύο εβδομάδων, περιτυλίξτε ξανά με αδιαπέραστη από υγρασία και ατμούς συσκευασία ή με σακούλες κατάψυξης.

Πουλερικά
Νωπά
Κοτόπουλο και γαλοπούλα, ολόκληρα: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 12 μήνες.
Κοτόπουλο, κομμάτια: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 9 μήνες.
Πάπιες και χήνες, ολόκληρες: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 6 μήνες.
Εντόσθια: Στο ψυγείο 1-2 μέρες, στο καταψύκτη 3-4 μήνες.
Γαλοπούλα, κομμάτια: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 6 μήνες.

Μαγειρεμένα
Κονσέρβα πουλερικών, ανοιγμένη: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη δεν συνιστάτε.
Μαγειρεμένα πιάτα πουλερικών: Στο ψυγείο 3-4 ημέρες, στο καταψύκτη 4-6 μήνες.
Κοτόπουλο πανέ: Στο ψυγείο 3-4 ημέρες, στο καταψύκτη 4 μήνες.
Κομμάτια, που καλύπτονται με το ζωμό: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 6 μήνες.
Όχι σε ζωμό: Στο ψυγείο 3-4 ημέρες, στο καταψύκτη 1 μήνας.

Λαχανικά
Σπαράγγια: Στο ψυγείο 2-3 ημέρες, στο καταψύκτη 8-12 μήνες.
Φασόλια, πράσινα, σέλινο: Στο ψυγείο 1 εβδομάδα 8-12 μήνες.
Παντζάρια, λάχανο, καρότα, γογγύλια: Στο ψυγείο 1-2 εβδομάδες, στο καταψύκτη 8-12 μήνες.
Μπρόκολο, λαχανάκια Βρυξελλών: Στο ψυγείο 1 εβδομάδα, στο καταψύκτη 8-12 μήνες.
Κουνουπίδι: 1 εβδομάδα, στο καταψύκτη 8-12 μήνες.
Καλαμπόκι, με φλούδες: Στο ψυγείο 1-2 μέρες, στο καταψύκτη 8-12 μήνες.
Καλαμπόκι χωρίς φλούδες: Στο ψυγείο 1-2 μέρες, στο καταψύκτη δε συνιστάτε.
Αγγούρια: Στο ψυγείο 1 εβδομάδα.
Μαρούλια, και άλλες πράσινες σαλάτες: Στο ψυγείο 1 εβδομάδα, στο καταψύκτη δε συνιστάτε. Αποθηκεύστε σε σακούλα.
Μανιτάρια: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 8-12 μήνες. Μη τα πλένεται πριν την αποθήκευση στη κατάψυξη
Μπάμιες: Στο ψυγείο 3-5 ημέρες, στο καταψύκτη 8-12 μήνες.
Κρεμμύδια φρέσκα: Στο ψυγείο 3-5 ημέρες, στο καταψύκτη δε συνιστάτε.
Κρεμμύδια ξερά: Στο ψυγείο 1-2 εβδομάδες, στο καταψύκτη 3-6 μήνες.
Μπιζέλια, φασόλια lima, χωρίς λοβό: Στο ψυγείο 3-5 ημέρες, στο καταψύκτη 8-12 μήνες.
Πιπεριές: Στο ψυγείο 1 εβδομάδα, στο καταψύκτη 8-12 μήνες.
Ραπάνια: 2 εβδομάδες, στο καταψύκτη δε συνιστάτε.
Ντομάτες κονσέρβα, ανοιγμένες: Στο ψυγείο 1-4 ημέρες.
Ντομάτες φρέσκες, ώριμες: Στο ψυγείο 5-6 ημέρες, στο καταψύκτη 8-12 μήνες.

Ζεματίστε τα φρέσκα λαχανικά και καταψύξτε με αδιαπέραστη από υγρασία και ατμούς συσκευασία.

Άγρια θηράματα και ψαρικά:
Κουνέλι: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 6-12 μήνες.
Ελάφι: Στο ψυγείο 2-4 ημέρες, στο καταψύκτη 6-12 μήνες.
Άγρια πάπια, φασιανός, χήνα, ολόκληρα: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 6 μήνες.

Θαλασσινά
Κονσερβοποιημένα ψάρια, θαλασσινά, ανοιγμένα: Στο ψυγείο 1 ημέρα, στο καταψύκτη δε συνιστάτε.
Μύδια, στρείδια (χωρίς κέλυφος) χτένια: Στο ψυγείο 1-2 μέρες, στο καταψύκτη 3-4 μήνες. Φυλάσσονται στο πιο κρύο μέρος του ψυγείου. Μην τα χρησιμοποιήσετε εάν το υγρό είναι αφρισμένο.

Μαγειρεμένα ψάρια: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 1 μήνας.
Καβούρι: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 2 μήνες.
Λιπαρά φιλέτα, κέφαλος, πέρκα των ωκεανών, πέρκα θαλάσσια, θαλάσσια πέστροφα, ριγωτές πέρκες: Στο ψυγείο 1-2 μέρες, στο καταψύκτη 2-3 μήνες.
Άπαχα φιλέτα, μπακαλιάρος, πλευρονήκτης, γάδος: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 4-6 μήνες.
Φρέσκα ψάρια νερού, καθαρισμένα: Στο ψυγείο 1-2 μέρες, στο καταψύκτη 6-9 μήνες.
Αστακός, με κέλυφος ή χωρίς: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 6-12 μήνες.
Σολομός μπριζόλες: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 2 μήνες.
Γαρίδες: Στο ψυγείο 1-2 ημέρες, στο καταψύκτη 6-12 μήνες.
Καπνιστά ψάρια: Στο ψυγείο 1-2 εβδομάδες, στο καταψύκτη 4-5 εβδομάδες

Γαστρεντεριτιδα

http://www.worldgastroenterology.org/UserFiles/file/guidelines/acute-diarrhea-english-2012.pdf

5.3 Diet

The practice of withholding food for > 4 hours is inappropriate. Food should be started 4 hours after starting ORT or intravenous fluid. The notes below apply to adults and children unless age is specified.

Give:

• An age-appropriate diet — regardless of the fluid used for ORT/maintenance

• Infants require more frequent breastfeedings or bottle feedings — special formulas or dilutions unnecessary

• Older children should be given appropriately more fluids

• Frequent, small meals throughout the day (six meals/day)

• Energy and micronutrient-rich foods (grains, meats, fruits, and vegetables)

• Increasing energy intake as tolerated following the diarrheal episode

Avoid:

• Canned fruit juices — these are hyperosmolar and can aggravate diarrhea.

Probiotics are specific defined live microorganisms, such as Lactobacillus GG (ATCC 53103), which have demonstrated health effects in humans. Controlled clinical intervention studies and meta-analyses support the use of specific probiotic strains and products in the treatment and prevention of rotavirus diarrhea in infants. However, all effects are strain-specific and need to be verified for each strain in human studies. Extrapolation from the results of even closely related strains is not possible, and significantly different effects have been reported.

Αυτές είναι οι οδηγίες του World Gastroenterology Organisation


με τη διευκρίνιση

Rice-based ORS is superior to standard ORS for adults and children with cholera, and can be used to treat such patients wherever its preparation is convenient. Rice-based ORS is not superior to standard ORS in the treatment of children with acute noncholera diarrhea, especially when food is given shortly after rehydration, as is recommended to prevent malnutrition.

To ρυζάλευρο δεν συστήνεται σε παιδιά που ΔΕΝ έχουν χολέρα, γιατί δίνεται προτεραιότητα στις τροφές.

ΑΜΥΛΑΣΗ

Καλησπέρα! Συγγνώμη για την εξαφάνιση αλλά όποια δουλεύει με 'προθεσμίες' καταλαβαίνει τι περνώ ;) - επίσης ήθελα να το κανω ποστ το παρακάτω θέμα αλλά το fcbk έχει άλλη άποψη...

Επαναφέρω το θέμα των σιτηρών/δημητριακών γιατί πολλές με ρωτάτε ή θέλετε 'αποδείξεις' για το θέμα. Να επισημάνω πως η πρόσβαση στη γνώση κοστίζει. Είτε αυτό είναι συνδρομή σε κάποιο περιοδικό, είτε αγορά κάποιας επιστημονικής δημοσίευσης ... και όσο για τα βιβλία ... αυτά κ αν δεν είναι δωρεάν. Έχω κάνει πολλή έρευνα πάνω στα θέματα που με αφορούν και έχω ξοδέψει αρκετά, αλλά με τις τελευταίες οικονομικές δυσκολίες αυτό δεν είναι πάντα εφικτό... Γι'αυτό όσες θέλουν κ μπορούν να ψάξουν παραπάνω ένα θέμα, να εμβαθύνουν κ να το υποστηρίξουν επιστημονικά, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτες (και να μοιραστούν και τα αποτελέσματα και με μας, τα άλλα μέλη της ομάδας...) - Επιλεκτικά, για το θέμα της αμυλάσης, ξανακύλισα :))

Ξαναθυμίζω ότι η αμυλάση (συγκεκριμένα η αλφα-αμυλάση) είναι ένα ένζυμο που βρίσκεται στον ανθρώπινο οργανισμό και βοηθάει στη διάσπαση των αμύλων (σύνθετοι υδατάνθρακες) σε απλά σάκχαρα (τελικό προϊόν που μπορεί να απορροφηθεί). Υπάρχει και η βήτα-αμυλάση η οποία βρίσκεται σε κάποια είδη φρούτων (πχ μπανάνα) και είναι υπεύθυνη για τη διάσπαση των αμύλων στο φρούτο κατά την ωρίμανσή του (άρα είναι σε ευκολόπεπτη μορφή όταν καταναλώνεται από τον άνθρωπο - γι'αυτό λέμε να περιμένουμε μέχρι να εμφανίσει τις καφέ κηλίδες στη φλούδα). Στα σπόρια υπάρχει και η αλφα και η βητα αμυλάση. Η βήτα αμυλάση είναι σε ανενεργή φάση, όσο ο σπόρος είναι ξηρός ενώ η αλφα αμυλάση εμφανίζεται όταν αρχίζει η διαδικασία του μουλιάσματος και της βλάστησης (βλέπε προεργασία πριν τη κατανάλωση σπόρων).

Η αλφα-αμυλάση στον άνθρωπο είναι δυο ειδών ανάλογα με το ποιο όργανο τη παράγει: η σιελογόνος αμυλάση και η παγκρεατική αμυλάση. H σιελογόνος αμυλάση είναι το ένζυμο που συναντά το φαγητό στο στόμα - επιτείθεται στις αλυσίδες των αμύλων από το τέλος τους. Μόλις όμως το φαγητό εισέρχεται στο στομάχι η σιελογόνος αμυλάση δεν ενεργεί πια. Η διάσπαση των αμύλων ολοκληρώνεται στο λεπτό έντερο από την παγκρεατική αμυλάση (προϊόντα της διάσπασης αυτής είναι δισακχαρίτες και ολιγοσακχαρίτες) και από εντερικά ένζυμα (που διασπούν τουςς δι- και ολιγο-σακχαρίτες σε τελικά προϊόντα, τους μονοσακχαίτες όπως η γλυκόζη, φρουκτόζη, γαλακτόζη). Οι μονοσακχαρίτες αυτοί περνάνε πρώτα απο το ήπαρ (όπου γίνεται η μετατροπή όλων των σακχάρων σε γλυκόζη καθώς για να χρησιμοποιηθούν από τον ανθρώπινο οργανισμό η φρουκτόζη και η γαλακτόζη πρέπει να μεταβολιστούν σε γλυκόζη) και μετά, στα κύτταρα μετατρέπονται σε ενέργεια (ATP - adenosine triphosphate). Αν τα άμυλα δεν καταφέρουν να διασπώνται σε μονοσακχαρίτες και η παραπάνω διαδικασία δεν ολοκληρώνεται σε όλα τα στάδιά της, τότε παραμένουν στο έντερο όπου και υπόκεινται σε ζύμωση από βακτήρια και αυτό μπορεί να σημαίνει ότι υπερπολλαπλασιάζονται κάποιοι μικροοργανισμοί ενώ κάποιοι άλλοι περιορίζονται (αυτό σημαίνει εντερική δυσβίωση που μπορεί να έχει διάφορες συνέπειες στην υγεία). 

Πότε λοιπόν, μπορεί ένας άνθρωπος να καταναλώσει προϊόντα με άμυλο? Όταν έχει ικανοποιητικά επίπεδα αμυλάσης. Πότε συμβαίνει αυτό? Πολλές έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η παραγωγή αμυλάσης στον οργανισμό ενός παιδιού αυξάνεται σταδιακά με την ηλικία και φτάνει τα επίπεδα ενός ενήλικα στην ηλικία των 8 ετών για τη παγκρεατική αμυλάση και στην ηλικία των 5-6 ετών για τη σιελογόνο αμυλάση. Μετά από αυτή την ηλικία δεν υπάρχει συσχέτιση με την ηλικία (δεν αυξάνεται η παραγωγή με την ηλικία αλλά σταθεροποιείται εκεί σε ένα μέσο 74U/I για τη παγκρεατική αμυλάση και 99U/I για τη σιελογόνο αμυλάση). Λοιπόν, ενώ για το θέμα αυτό είχα διαβάσει σε αρκετές σελίδες υγιεινής διατροφής, η έρευνα που τράβηξε τη προσοχή μου αφορά τη δουλειά των O'Donnell and Miller (1980) "Plasma pancreatic and salivary-type amylase and immunoreactive trypsin concentrations: variations with age and reference ranges for children" 

http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0009898180903848

(από το οποίο είναι και η παραπάνω τιμές) που είχε ως στόχο τον καθορισμό φυσιολογικών τιμών αμυλάσης για διάφορα ηλικιακά γκρουπ. Η έρευνα καταλήγει: Και η σιελογόνος και η παγκρεατική αμυλάση είναι σε πάρα πολύ μικρά επίπεδα μέχρι την ηλικία των 4 μηνών (μέσο 20U/I). Η σιελογόνος αμυλάση αυξάνεται έντονα από την ηλικών των 11 ΜΗΝΩΝ ΕΩΣ 2 ΕΤΩΝ. ΕΠΙΣΗΣ (το γράφω κατα λέξη αγγλικά για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις)

The reference ranges established for plasma P-type amylase should be useful

in the diagnosis of pancreatic insufficiency in children OVER ONE YEAR. Age-

matching is essential as is evident from the present results. Detection

of decreased pancreatic function in children LESS THAN ONE YEAR OLD would not be

possible by this method, since normal children of this age have BARELY DETECTABLE levels of circulating pancreatic amylase.

Δηλαδή, παιδιά ηλικίας μικρότερης του ενός έχουν πολύ μικρά επίπεδα παγκρεατικής αμυλάσης (που σχεδόν δεν ανιχνεύονται) και τα επίπεδα φυσιολογικών τιμών (αυτά που βλέπετε δεξιά από τις μετρημένες τιμές στις εξετάσεις σας) έχουν νόημα μόνο για παιδιά άνω των 12 μηνών (ηλικιακό όριο που πρέπει να χρησιμοποιηθεί με πολύ προσοχή).

Μια άλλη εντυπωσιακή έρευνα από τους Van Hoan et al. (2010) "Effect of extrusion cooking and amylase addition to gruels to increase energy density and nutrient intakes by Vietnamese infants." 

http://www.apjcn.org/update/pdf/2010/3/308-315/308.pdf

αφορά την κατανάλωση, από παιδιά ηλικίας 6-10 μηνών, μείγματος σιτηρών/δημητριακών (μείγμα ρυζιού, σουσαμιού κ σόγιας) που είχαν προετοιμαστεί διαφορετικά (με χρήση μαγειρέματος με έντονη πίεση και πρόσθεση αμυλάσης). Από τους 3 διαφορετικούς τρόπους προετοιμασίας (μαγείρεμα, πρόσθεση αμυλάσης και μαγείρεμα μαζί με πρόσθεση αμυλάσης) το καλύτερο αποτέλεσμα σε σχέση με τη ευκολία αποδοχής από τα μωρά και ενεργειακή πρόσληψη (acceptability and energy intake) παρουσιάσε το γκρουπ που κατανάλωνε καλά βρασμένο μείγμα στο οποίο είχε προστεθεί επιπλεόν αμυλάση (που τα παιδιά αυτής της ηλικίας δεν παράγουν σε ικανοποιητικό βαθμό).

Υπάρχουν λοιπόν 3 θέματα που πρέπει να προσέχει κανείς όταν θέλει να προγραμματίσει την εισαγωγή σιτηρών στη διατροφή ενός μωρού: τις αλλεργίες-δυσανεξίες (πχ γλουτένη), την ικανότητα ενζυματικής φύσης του μωρού (ηλικία και επίπεδα αμυλάσης) και τη παρουσία φυτικού οξέως (phytic acid) στα σπόρια που εμποδίζει την απορρόφηση χρήσιμων ιχνοστοιχείων (σίδηρο, ασβέστιο, μαγνήσιο κλπ) από τον οργανισμό. Αυτές οι πληροφορίες, σε συνδυασμό με τις παραδοσιακά γνωστές και επιστημονικά αποδεχτές ιδιότητες των σιτηρών/δημητριακών καθώς και με τη χρήση τεχνικών όπως το μούλιασμα, η βλάστηση, η ζύμωση κλπ (που αυξάνουν τη βιοδιαθεσιμότητα θρεπτικών στοιχείων, απομακρύνουν σαπωνίνες και αντι-θρεπτικά συστατικά, και απελευθερώνουν διάφορα ένζυμα) μπορούν να οδηγήσουν τον καθένα σε ένα πρακτικό και αποτελεσματικό πλάνο κατανάλωσής τους. Όσο αφορά τα παιδιά, πρέπει επιπλέον να ληφθούν υπόψη οι διαφορετικές θρεπτικές/ενεργειακές τους ανάγκες μοιράζοντας σωστά τις πηγές τους σε λίπη, πρωτεϊνές και υδατάνθρακες (η σειρά δεν είναι τυχαία).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Ανεξάρτητα από το διατροφικό σχήμα ακολουθείτε:

Στη σελίδα 178-179, αναφέρει με λεπτομέρειες το γιατί τα αμυλούχα γεύματα θα πρέπει να παρασκευάζονται από φυτρωμένα δημητριακά, πλούσια σε αμυλάση (και όχι στη μορφή που συνήθως τα δίνουμε, ως προεξεργασμένα δημητριακά ή άλευρα). 

Aπό το βιβλίο Feeding and Nutrition of Infant and Young Children του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας

http://www.euro.who.int/__data/assets/pdf_file/0004/98302/WS_115_2000FE.pdf

Συγκεκριμένα 

Το άμυλο συχνά παρέχει την κύρια πηγή ενέργειας, αλλά όταν ζεσταίνεται με νερό, οι κόκκοι του αμύλου ζελατινοποιούνται σε έναν ογκώδη, κολλώδη (=με μεγάλο ιξώδες) χυλό. Αυτές φυσικές ιδιότητες κάνουν το χυλό δύσκολο στην κατάπωση και την πέψη για τα παιδιά. Επιπλέον, η χαμηλή ενεργειακή και θρεπτική πυκνότητα του χυλού, σημαίνει ότι πρέπει να καταναλωθεί μεγάλος όγκος τροφής για να καλυφθούν οι απαιτήσεις το παιδιού. Αυτό συνήθως δεν είναι δυνατό, εξαιτίας της περιορισμένης χωρητικότητας του στομάχου και του περιορισμένου αριθμού γευμάτων που προσφέρονται στη διάρκεια της μέρας. Η διάλυση του πυκνού χυλού, τον κάνει πιο εύκολο στην κατάπωση αλλά μειώνει επιπλέον την ενεργειακή πυκνότητα. Οι συμπληρωματικές τροφές, παραδοσιακά τείνουν να είναι χαμηλής ενεργειακής πυκνότητας και περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη, και παρόλο που η ρευστή σύσταση διευκολύνει την κατανάλωση, ο όγκος που απαιτείται για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες σε ενέργεια και θρεπτικά συστατικά, συχνά υπερβαίνει το μέγιστο όγκο που μπορεί το παιδί να πέψει. Η προσθήκη κάποιας λιπαρής ουσίας μπορεί να κάνει το χυλό πιο μαλακό και πιο εύκολο στην κατάπωση όταν είναι κρύος. Εντούτοις, η προσθήκη άφθονης ζάχαρης και λίπους, ενώ βελτιώνει την ενεργειακή πυκνότητα, αυξάνει το ιξώδες (πυκνότητα) και έτσι κάνει την τροφή δύσκολη στην κατανάλωση σε μεγάλη ποσότητα από το παιδί. 

Οι συμπληρωματικές τροφές θα πρέπει να είναι πλούσιες σε ενέργεια, πρωτεΐνη και μικροθρεπτικά (= βιταμίνες και ιχνοστοιχεία) και να έχει τέτοια πυκνότητα που να διευκολύνεται η κατανάλωση. Σε μερικές περιοχές του αναπτυσσόμενου κόσμου, αυτό το πρόβλημα διευθετείται με την προσθήκη στο χυλό αλεύρων πλούσιων σε αμυλάση, τα οποία μειώνουν το ιξώδες, χωρίς να μειώνουν την πυκνότητα της ενέργειας και των θρεπτικών στοιχείων. Τα πλούσια σε αμυλάση άλευρα παράγονται με το φύτρωμα των σπόρων των δημητριακών, το οποίο δραστηριοποιεί την αμυλάση που διασπά το άμυλο σε σάκχαρα (μαλτόζη, μαλτοδεξτρίνη και γλυκόζη). Όταν το άμυλο διασπάται, χάνει την ικανότητά του να απορροφά νερό και να φουσκώνει, έτσι, ο χυλός που γίνεται με αλεύρι από φυτρωμένους σπόρους πλούσιο σε αμυλάση, έχει υψηλή ενεργειακή πυκνότητα ενώ διατηρεί την ημίρευστη πυκνότητα, αλλά αυξάνει την οσμωτικότητα. Αυτά τα άλευρα είναι χρονοβόρα στην παρασκευή, αλλά μπορούν να ετοιμαστούν σε μεγάλες ποσότητες και να προστίθενται σε μικρή ποσότητα για να ρευστοποιήσουν το χυλό όπως απαιτείται. Επίσης μπορούν να παραχθούν εμπορικά με χαμηλό κόστος. 

Οι αμυλούχες τροφές μπορούν να βελτιωθούν αναμιγνύοντάς τες με άλλες τροφές, αν και είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε την επίδραση αυτής της προσθήκης, όχι μόνο στο ιξώδες της τροφής αλλά επίσης και στην πυκνότητα σε πρωτεΐνες και μικροθρεπτικά (βιταμίνες και ιχνοστοιχεία). Για παράδειγμα, ενώ η προσθήκη λιπαρών αυξάνει την ενεργειακή πυκνότητα, έχει αρνητική επίδραση στην πυκνότητα σε πρωτεΐνες και μικροθρεπτικά (βιταμίνες και ιχνοστοιχεία). Συνεπώς, οι αμυλούχες τροφές θα πρέπει να εμπλουτίζονται με τροφές που αυξάνουν την περιεκτικότητα σε ενέργεια, πρωτεΐνη και μικροθρεπτικά. Αυτό μπορεί να επιτευθχεί με την προσθήκη γάλακτος (μητρικού, τροποιημένου, αγελαδινού ή γαλακτοκομικών προϊόντων ζύμωσης), το οποίο βελτιώνει την ποιότητα της πρωτεΐνης και αυξάνει την πυκνότητα των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών.

Μια έρευνα για τα επίπεδα αμυλάσης στα μωρά:

http://link.springer.com/article/10.1007%2FBF00480594

The characteristics of amylase activity and the isoamylase pattern in serum and urine of infants and children

Determination of amylase activity and isoamylase patterns were performed in serum and urine of normal newborns, infants and children of different ages. In the serum of newborn infants measurable amounts of amylase were present. The activity increased with the age and reached the normal adult level by approximately 8 months of age. Isoamylase analysis revealed that the low level of serum amylase in infants was mainly due to deficiency of the pancreatic-type isoamylase. The absence of the pancreatic isoamylase in newborns and young infants is a physiological and developmental phenomenon. Great caution is therefore necessary when amylase isoenzymes are used in the diagnosis of abnormal pancreatic function and such results have always to be interpreted in relation to the age of the child.

και μία ακόμη που μελετά τα επίπεδα αμυλάσης τόσο του σάλιου όσο και του παγκρέατος σε μεγαλύτερο ηλικιακό εύρος

http://www.clinchem.org/content/29/6/1119.full.pdf

The mean activity of P isoenzyme in newborns is 3% of that of adults, begins to increase at seven to eight months, and reaches adult values by five years. The mean activity of S isoenzyme in serum is 32% of the adult mean at birth, begins to increase by three to four months, and reaches adult values by 19 months; children five to 12 years old have slightly higher values than adults

 Οι διαφορές μεταξύ τους είναι μεγάλες, συνήθως εξαιτίας των διαφορετικών τιμών αναφοράς, αλλά και του μεγέθους του δείγματος. 

Στην τελευταία που είναι από τις πιο αναλυτικές, η αμυλάση του σάλιου αυξάνεται σταδιακά και φτάνει τις τιμές των ενηλίων στους 19 μήνες και η  παγκρεατική αμυλάση φτάνει τις τιμές των ενηλίκων τα 5 έτη, περίπου όταν βγαίνουν τα πρώτα μόνιμα δόντια.